Per ongeluk een haaienklus

Wat als je een fobie voor haaien(plaatjes) hebt, maar per ongeluk ja zegt tegen een advertorial voor een nieuwe Disneyfilm over het oceaanleven?

Mijn oud-collega belde. Of ik een tekst wilde maken over een nieuwe natuurfilm. Hij mompelde iets over een dolfijn en ik zei opgetogen ja, want over dolfijnen schrijven leek me een feestelijke aangelegenheid.

Een paar dagen later staarde ik naar een knipperende cursor. De tekst was zo goed als af, maar er moest nog een stuk over de rif- en tijgerhaai komen. Hoe had ik die 99% kans op haaien in deze film in gódsnaam over het hoofd kunnen zien? Natuurlijk hadden ze nog een flinke bijrol ook.

Hart in keel Al sinds ik me kan herinneren heb ik er last van: word ik geconfronteerd met een afbeelding van een haai, dan bonst mijn hart in m’n keel alsof iemand mij zojuist de oceaan in heeft geworpen met een bloedende wond en ik het beest dán tegenkom. Waar het vandaan komt, weet ik zelf ook niet.

Maar nu had ik dus haaienweetjes nodig en snel ook. Ik rolde mijn bureaustoel wat verder naar achteren, kneep mijn ogen halfdicht en googelde de rifhaai. De resultaten bekeek ik tussen de haartjes van mijn wimpers door, mijn geijkte truc als ik weet dat er haaien in aantocht zijn. Door mijn halfdichte ogen zag ik de joekel die ik per ongeluk naar beneden scrolde helaas te laat. Ik gilde het uit. Mijn vriendin, die zich wezenloos schrok, vroeg wat wat er aan de hand was. Was de geest van een onzer wijlen grootmoeders soms voor mij verschenen, daar in de eetkamer?

Plan B Dit duurde te lang, het werd tijd voor een plan B. Ik schakelde mijn vriendin in. Kon zij misschien wat weetjes voor me opzoeken over de rif- en tijgerhaai? Geduldig begon ze te googelen.

Zij: 'Rifhaaien zijn niet gevaarlijk voor mensen.' Ik: 'Waar staat dat?' Zij: 'Oh wat gek, hier staat dat ze tóch gevaarlijk zijn voor mensen.' Ik: 'Wat is de bron?' Zij: 'Ze kunnen duikers belagen, waarbij ze met hun tanden…' Ik: 'Oké, bedankt! Waar heb je dit gevonden?' Zij: 'Wacht, ik maak een screenshot, kun je zelf even kijken.' Ik: 'NEE!' Zij: 'Van de tékst bedoel ik.' Zij: 'Oh maar die tijgerhaai is pas echt eng! Het is maar goed dat je die niet ziet. Hij eet alles wat-ie tegenkomt: andere haaien, mensen. Haha weet je wat er in zijn maag is gevonden? Apen, paardenhoofden, nummerborden en nog veel meer. Oh en ze komen vaak in de buurt van stran…' Ik: 'Oké, ik denk dat ik nu wel genoeg informatie heb hoor!' Zij: 'En ze leven dus gewoon in de Middellandse...' Ik: 'OKÉ NU HEB IK ECHT WEL GENOEG. DANK JE WEL!'

Naar aanleiding van deze blog belde Het Parool, dat bezig was met een angstspecial. Of ik nog iets meer wilde vertellen over mijn fobie. Het resultaat kun je op Blendle lezen.